Kippevel...

als we terugdenken aan exact 1 jaar geleden, DIT moment!! Toen zaten we NU voor de allereerste keer met , piepkleine, Redeat op onze schoot. 4 uur lang mochten we genieten van dat héél speciale, intense moment. Samen met nog 3 andere koppels gingen we voor de eerste keer de zo vaak besproken, poort van Amba binnen. Allemaal met spanning over wat ons te wachten stond.

En wat er nadien volgde is haast niet in woorden te beschrijven! Het is een golf van diep intense warme emoties die door je lijf gieren. EINDELIJK, na 4 jaren wachten, krijg je dan van de verzorgsters ginder JOUW kindje in je armen. Zo klein en fragile dat hij toen was. Armpjes en beentjes die super dun waren, bijna geen haartjes, heel  kleine voetjes...maar al vanaf het eerste moment zijn grote lach. En wij waren direct verloren aan dit wondermooie babietje, want dat was hij toen echt nog wel met zijn 56 cm en 5 kg.
Jenne en Wiebe konden er maar niet genoeg van krijgen om hem te pakken en duizenden kusjes te geven. Wiebe zei maar altijd dat wij toch echt wel geluk hadden dat ze ons het allermooiste babietje uit heel het weeshuis hadden gegeven.

En dit waren de allereerste foto's :

En vanaf toen waren we voor altijd een gezin van 5!! Met 3 leuke zonen!

En nu ziet hij er zo uit , ons babietje van een jaar geleden :-).

1 jaar geleden...

maakten we ons nu klaar om onze trein te halen, richting Zaventem. Om voor de eerste keer onze kleine Afrikaanse prins te ontmoeten.
Het was een spannende dag, ook voor Jenne en Wiebe die ook meegingen. Deze avond gaan  we zeker samen nog eens door het fotoboek van onze eerste reis gaan.

Vandaag is het hier een beetje een ziekenboeg. Zowel mama als Jenne als Redeat hebben buikgriep :-(.
En wat doen broers zoal op zo een dag ... nintendo!! Zelfs Redeat weet al hoe het werkt, iets wat grote broer niet altijd even leuk vindt want Redeat geeft niet af als hij het in zijn hoofd heeft gehaald om ook te spelen.

.

Zangtalent