En morgen zijn we net één maand thuis.
We proberen een gezond evenwicht te vinden tussen thuis cocoonen met onze jongen en met het gezin er op uit trekken. Vorige week stond dus manneke pis op het programma. De 2 oudsten waren ontgoocheld... Ze dachten dat hij vééééél groter zou zijn en Wiebe ging er vanuit dat dat een echte man was die daar in zijn blootje rondliep :-). Maar het was een fijne dag. We merkten wel dat Redeat pas helemaal terug op zijn gemak was toen we thuis kwamen. In Brussel was hij heel stillekes, niet echt van zijn gewoonte! En we kwamen thuis en hij begon terug te brabbelen, lachen... Het was vreemd om te voelen hoe er precies ineens een rust over hem viel.
Gisteren in Bokrijk hadden we de ganse dag het vrolijk, lachend jongetje. Precies of hij begint zich echt op zijn gemak te voelen bij ons, ook als we niet thuis in zijn vertrouwde omgeving zijn. Maar we gaan het zeker verder rustig aan doen. En stilaan voelen waar hij zelf ook van geniet. Bezoek aan familiefeestjes gaan we voorlopig nog laten. Jammer maar we weten waarvoor we het doen en dat helpt. En één van ons 2 gaat altijd met de 2 oudsten dus is er ook nog voldoende tijd om wat alleen met Redeat bezig te zijn.
Het is enorm hoe hij op een maand veranderd is. Als hij samen met ons in zijn stoel aan tafel zit lijkt het of hij is altijd al een deel van ons gezin geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten