Emoties....

Vandaag is het net één jaar geleden dat we HET telefoontje kregen waar we al zoooooooo lang op hoopten. Om 15u15 rinkelde de gsm en ik hoorde Fiac zeggen:  'Ik heb goed nieuws. Er wacht een jongetje, Redeat, op jullie in Amba. Hij is geboren op 23/6/2010'
En toen werd het effe stil... En dan drong het INEENS door.  YES we hebben een toewijzing. En dan was er verwarring, verwondering, extreem geluk, en snel Steven bellen!!! Ook daar dezelfde emoties...
En stilaan , minuut per minuut, begint het te dagen. We krijgen een 3e zoontje. Nog zoooo klein, slechts 4 maanden.
Afspreken met papa dat we de jongens samen gaan afhalen aan school. Wat gieren de zenuwen door ons lijf als we beseffen wat we hen gaan vertellen!! En dan die 2 dolgelukkige gezichtjes. Zo blij dat ze een broertje krijgen. Want dat hadden ze het liefst gehad:-).
Half verdoofd naar huis... En dan komen de vragen... Hoe gaat hij eruitzien? Zou hij helemaal gezond zijn? Hoe groot zou hij zijn? ...
En dan een paar mensen bellen en sms-en sturen : ' wij hebben een zoon, Redeat!!'.
En zo een mooie naam!! Joepie die gaan we zeker houden!!
En dan weer beetje bij beetje, komt er stilaan meer besef...Het is ECHT nu, we gaan die 3 zonen hebben, 3 jongens hier in huis:-). En nog een baby, dat is effe een knop draaien:-), dat hadden we niet verwacht. Maar lopen wel over van geluk!!

Morgen de foto... Na een slapeloze nacht:-).