En wat er nadien volgde is haast niet in woorden te beschrijven! Het is een golf van diep intense warme emoties die door je lijf gieren. EINDELIJK, na 4 jaren wachten, krijg je dan van de verzorgsters ginder JOUW kindje in je armen. Zo klein en fragile dat hij toen was. Armpjes en beentjes die super dun waren, bijna geen haartjes, heel kleine voetjes...maar al vanaf het eerste moment zijn grote lach. En wij waren direct verloren aan dit wondermooie babietje, want dat was hij toen echt nog wel met zijn 56 cm en 5 kg.
Jenne en Wiebe konden er maar niet genoeg van krijgen om hem te pakken en duizenden kusjes te geven. Wiebe zei maar altijd dat wij toch echt wel geluk hadden dat ze ons het allermooiste babietje uit heel het weeshuis hadden gegeven.
En dit waren de allereerste foto's :
En nu ziet hij er zo uit , ons babietje van een jaar geleden :-).
He, Lies, nog een beetje last van de buikgriep? :):) Vandaag een jaar geleden, reden we doorheen de massa naar debre zeit :). Geen weverij die open was. Geen bezoekjes in de weeshuizen, jammer genoeg, Timkat was de reden. Morgen is de grote dag!! :)
BeantwoordenVerwijderenmaar toch, bijna een jaar geleden. En wat een verschil, he. vooral die haarlengte valt me nu op :):).
Hallo Lies,
BeantwoordenVerwijderenInderdaad, een jaar geleden, de eerste ontmoeting. Dat was met toch wel wat. En inderdaad op een jaar tijd veranderen ze veel he.
Groetjes
Petra