2 jaar geleden is het al dat we Redeat zijn fotootje voor het eerst te zien kregen. Die dag staat in ons geheugen gegrift...
s Morgensvroeg door de fille naar Geel, wachten in het kamertje en dan komt Patricia binnen met een hele stapel papieren. We krijgen ruim de tijd om Redeat zijn dossier in te lezen. We zijn blij als blijkt dat we toch wat van zijn achtergrond weten. En dan moeten we zeggen of we dit jongetje aanvaarden. NATUUUUURLIJK is het antwoord.
En dan...krijgen we zijn foto. Patricia waarschuwt ons eerst nog dat hij echt wel heel klein en mager is. En de seconden daarna waren we in trance... Onze ogen brandden op die foto. Het enige wat ik kon zeggen was "wat een mooi kindje is dat".
En dan stonden we terug buiten:-). Een beetje overdonderd.
Gelukkig moesten adoptievrienden P&P, net na ons binnen en hadden we afgesproken dat we iets zouden gaan eten. Zo konden we toch wat emoties delen en vooral....nog maar eens naar de fotootjes kijken van de 2 kleine jongetjes, R en N.
Inmiddels is er van klein en mager niks meer te merken :-).
Mooi! Zowel het verhaal, als Redeat en Noah :).
BeantwoordenVerwijderenDat omdraaien van die foto.... ik vond dat één van de meest magische momenten uit m'n leven. Je zit daar in dat piepkleine kamertje in het volle besef dat je zo meteen voor de allereerste keer een glimp van je kindje krijgt. En dan draaien ze die foto om en is niets nog hetzelfde.
BeantwoordenVerwijderenKiekenvel alom.
En nu ook weer bij het lezen van jullie verhaal.
Hallo,
BeantwoordenVerwijderenJa die dag zullen we ook nooit vergeten. En vooral ook de steun die we aan elkaar hadden in de moeilijke wachtperiode en nadien. R & N zijn echt 2 kapoentjes nu.
Groetjes
P&P